Heb ik gefaald en recapitulatie

Volgens sommige theorieën kun je niet falen, alleen leren van je fouten. Dus als iets niet werkt kun je een nieuwe, andere manier toepassen om je doel te bereiken. De laatste jaren heb ik dat naar mijn beste weten trachten te doen. 
Mijn belangrijkste doel in mijn leven is voor vele jaren geweest mijn dienstbaarheid aan de samenleving vorm te geven op mijn specifieke manier. Die manier was het inzetten van mijn kennis en kunde op het gebied van transformatie en persoonlijke ontwikkeling. Ik ben heel blij met wat ik op dat gebied heb mogen bijdragen.

Beslissingen en de Wet van Aantrekkingskracht
Toch zat er ergens diep in mij altijd het verlangen om een grote(re) bijdrage te leveren. Om meer mensen te bereiken, om grotere groepen te geven. Het is anders gelopen. 
Het leven heeft me geconfronteerd met zaken die ik lastig vind, met beslissingen die ik moest nemen, met een maatschappij waarin niet alles mogelijk is, met nieuwe inzichten, met relaties die anders lopen en met hoe het geldverhaal in deze maatschappij tot nu toe heeft vorm gekregen.

Natuurlijk had ik nog harder kunnen werken. En ik had andere beslissingen kunnen nemen. Ik had mijn best kunnen doen om niet enkel als therapeut/coach en trainer het beste te geven, maar om ook een expert te worden in organiseren, P.R. en in het “mijzelf verkopen”. Dit laatste klinkt voor sommigen misschien vreemd, maar de meeste therapeuten en trainers die als z.z.p.-er werken zullen wel begrijpen wat ik bedoel: het product dat ik als zelfstandige moest verkopen ben ik zelf.

Maar dan nog blijft de vraag staan of dat op dit moment -2013- de juiste manier zou zijn (geweest).
Ik ben namelijk overtuigd van de wet van aantrekkingskracht: vanuit wie ik ben, vanuit mijn energie en frequentie, vanuit mijn wensen en onderliggende -en zelfs onbewuste- gedachten en overtuigingen trek ik alles aan wat in mijn leven op mijn pad komt. 
Deze wet van aantrekkingskracht dient naar mijn inzichten een hoger doel: innerlijke heelheid. Daarbij gaat het vooral om hoe je omgaat met wat je aantrekt. Of er vrede en vreugde is in je mind, in je denken en geest. En om in heelheid te komen met pijn, trauma’s, overtuigingen, enz. uit het verleden. Soms zelfs met pijnen en dogma’s die je meegenomen hebt uit vorige levens/bestaansvormen of uit de lijn van de generaties.

Loslaten
Nu is het zo dat ik me op een dieper niveau dan voorheen gerealiseerd heb dat innerlijke heelheid voor mij een nog belangrijker doel is dan dienstbaarheid. Dat is omdat ik vanuit heelheid op een veel natuurlijker manier dat wat Ik Ben, mijn Zijn, mijn dienstbaarheid en mijn energie, met anderen kan delen. En dit brengt mij terug op het thema waar ik in  vorige artikelen en zelfs nog in mijn laatste nieuwsbrieven steeds over geschreven heb: loslaten (zie ook  Op weg naar Eenheid en de noodzaak van het Loslaten van Emoties;  Loslaten in Liefde en Vreugde).

Heelheid en Zijn in heelheid betekent loslaten van alles wat heelheid in de weg staat. Dus emotionele reacties zoals angsten, verdriet, pijn, jaloezie of het gevoel gefaald te hebben, zijn energieën die mijn heelheid in de weg staan. Verlangens maar ook zelfveroordeling en afkeuring van mijzelf maken eveneens dat ik niet in heelheid en eenheid ben. Als ik mij ver-oor-deel dan deel ik mijzelf (dan scheid ik mijzelf -ver- af) van de oor (d.i. de oer = de bron). Dan maak ik de bevestiging van de afscheiding, van het leven in de dualiteit in plaats van het bevestigen van het leven in de eenheid.

Dit alles brengt mij bij het loslaten van het idee dat ik gefaald zou hebben, en bij het loslaten van het verlangen ooit echt grote trainingsgroepen te begeleiden. Het brengt me bij het loslaten van mijn activiteiten als trainer en coach/therapeut, en bij het loslaten van mijn website. Het brengt me bij het loslaten van het paradigma dat ik (hard) moet werken voor mijn geld, en de identiteit die ik heb/had aangenomen (“Ik ben trainer, therapeut, z.z.p.-er, eigenaar van Nataraj, bezinning, training en coaching, ik ben een healer, enz.”).

Loslaten gaat vaak samen met het loslaten van de energie die achter de overtuiging en/of emotie zit. Een huilbui of boosheid vergezelt dan ook vaak het loslaatproces. Dit zijn de chemische stoffen waarmee de pijn -een traumatische ervaring, pijnlijke overtuiging of gedachtegang- in het systeem zijn vastgezet, en deze stoffen willen en moeten er uit. Dat is ook waarom confrontatie en/of dingen benoemen soms een belangrijke functie hebben: ze raken de pijn aan, deze komt aan de oppervlakte en in het zicht, en met de emotie voeren we dan de chemische stoffen af uit het systeem.

Recapitulatie
Halverwege het schrijven van het bovenstaande deel van dit artikel vertelde ik over de gevoelens tijdens het schrijven. Af en toe zijn er tranen en is er pijn. Het loslaatproces en er over schrijven roepen dit omhoog. Terwijl ik het vertelde kwam het woord “recapitulatie” in mij op. Ik wist niet direct wat dat woord betekende. Mijn gesprekspartner ging in op de betekenis en ik zei: ‘Nou dan bedoel ik zeker capitulatie.’

Zo voelde het proces waar ik in terecht ben gekomen op dat moment voor mij: capitulatie (overgave). De handdoek in de ring gooien. Capitulatie naar hoe ons geldsysteem in elkaar steekt (ik ben erg voor een basisinkomen voor iedereen, ben nog niet helemaal vrij van boosheid naar de 1% die de gewone en armere mensen sterk uitbuiten) en naar hoe ik voor de keuze stond voor een uitkering of mijn huur niet meer kunnen betalen. 

Natuurlijk weet iets in mij ook dat als ik werkelijk in volledig vertrouwen en in een andere overgave kan stappen -had kunnen stappen- er niets aan de hand zou zijn geweest. Dat ik vanuit dat vertrouwen en die kracht ieder doel had kunnen neerzetten en bereiken, en dat de wet van aantrekkingskracht niet de crises, maar de mensen met geld naar mijn workshops had gebracht (lees meer over de wetten van creatie in deze channeling van de Arcturianen).
Vorig jaar heb ik, door al mijn angsten en pijn heen, getracht in dat vertrouwen en in díe overgave te komen. Maar de boodschap van de familie, die mij overeind hield, was duidelijk: zo kan het niet langer. 

werken voor zijn/haar geld’? Dat is toch gewoon een bedenksel van deze 3^e Dimensie. Dat is een paradigma waar we in zijn gestapt en dat we als waarheid hebben aangenomen, maar dat enkel op het niveau van 3D zijn realiteit heeft.
En ik zag -en zie- dat ik om naar 5D door te kunnen gaan, ook dit type paradigma’s los moet laten. Ze maken dat ik me identificeer met mijn 3 dimensionale bestaan en dat ik mijn multidimensionaliteit even totaal vergeet.

Maar deze paradigma's zitten -of zaten- kennelijk diep in mij verankerd. Dat blijkt als in een gesprek over hoe ik me tijdens het schrijven voel, het woord “recapitulatie” in mij omhoog komt, en ik met dat woord direct in een groot tranendal beland. 
Nu schenkt het gelijk ook wel iets heel moois, want de uitleg die ik kreeg over recapitulatie is: een nieuwe doorstart. Wel dat past me beter. Officieel moet ik dan wel ophouden met werken, mijn activiteiten (en misschien ook mijn website) stoppen, maar ik kan mijn gedachtegoed toch wel blijven uitdragen? Ik kan schrijven, misschien kan en mag ik zelfs wel lezingen geven, en wie weet waarom precies ik nu eigenlijk stop?

De Treshold
Misschien is dit wel een stap in het proces om iets totaal anders, misschien zelfs op een heel ander niveau en van een heel ander kaliber, te gaan doen. 
Misschien zelfs is dit het startpunt van mijn eigenlijke “werk”, van een (andere) taak die ik op me genomen heb met deze reïncarnatie.
Misschien mag ik deze weken/maanden de laatste vervelende dingen uit mijn systeem opruimen die ik nog los moet laten, voordat ik door de ‘treshold’ ben. 
Misschien krijg ik daar nu juist alle tijd en ruimte voor -samen met een stukje financiële ondersteuning.

De treshold, de ultieme grens tussen 3D en 4 of 5D. Ik begrijp en weet heel goed dat helemaal niet één overtuiging, gedachtegang, emotie of paradigma dat te klein is voor 4/5D mee de grens over kan. Alles wat te klein is houdt ons gewoon in 3D. De zuivering moet compleet zijn voordat de grens overschreden kan worden. In het ‘hier en nu’ zijn terwijl je je vast houdt aan pijn in het verleden, maakt dat je niet altijd in het hier en nu bent. Onvoorwaardelijke liefde zijn is ook onmogelijk als er nog steeds oordelen, boosheid, angst of wanhoop in je zit.

Wat is Recapitulatie
Op dit punt in mijn artikel aangekomen, wilde ik toch eerst even dat woord recapitulatie opzoeken. Dat opende weer heel wat deuren. Eerst verwarring en later verbazing: de betekenis van recapitulatie is meestal samenvatting, herhaling, opsomming en eigenlijk wordt het woord niet gebruikt in de vorm van re-capitulatie. Recapitulatie in samenhang met de betekenis van capitulatie - overgave.

Ik ben altijd nieuwsgierig naar de oorsprong en betekenis van woorden, en dit woord dat zo duidelijk bij mij binnenkwam alsof het hier écht om ging, triggerde mij diep en ik moest zelfs behoorlijk huilen.

Het werd direct door mijn gesprekspartner uitgelegd op de manier, die ik hierboven in het artikel heb gebruikt. Maar die uitleg werd dus in de diverse woordenboeken niet bevestigd. Daarom ben ik nog even verder gaan zoeken. 
En wat treft mijn oog: een bijzondere pagina over “Universele recapitulatie (Bij hemelvaartsherdenking)”, een verhandeling van K. Schilder in “Schriftoverdenkingen” deel 3 in een boek van 1958*

Op deze bladzijde wordt de stam en herkomst van het woord in Latijn en Grieks op diepgaande wijze onderzocht. Zo staat er onder andere over de betekenis van recapitulatie: “de eindsom wordt opgemaakt” en ook dit: “Dit is de betekenis van den dag van hemelvaart: de Zoon des mensen heeft de hand gelegd aan alle dingen. De Rede Gods is over haar middelpunt heengekomen. De historie tot haar beslissing gebracht. Het drama over het derde - beslissende - bedrijf heengebracht. En nu móet alles komen tot de ontknoping.”(vetgedrukt door mij).* 

Oké recapitulatie dus. Een eindsom wordt opgemaakt en alles móet komen tot de ontknoping. Dat stemt mij positief. Het past meer bij mijn gevoel van tijd voor mijzelf om tot grotere heelheid te komen. In een heel mooie channeling van AA Metatron door James Tyberonn wordt gesproken over het verschijnsel dat er zoveel ouderen alleen zijn op dit moment. Ook dat artikel gaf me veel steun en inzichten in de processen waar ik door heen ben gegaan de laatste jaren en waar ik nog steeds doorheen ga. Ook in dat artikel worden de tijd alleen en de processen waar we doorheen gaan beschreven als loslaten en de laatste stappen die alleen gezet moeten worden.

Wat ik eveneens een bijzondere synchroniciteit vind tussen wat ik op die pagina over recapitulatie lees en het overgangsproces waar ik de laatste 7/8 jaar heel bewust mee bezig ben en regelmatig over geschreven heb, is dat de verandering van 3D naar 5D er één is dat wel ascentie wordt genoemd en dat ascentie ook wel vertaald kan worden met … hemelvaart (zie de titel '(...) hemelvaartsoverdenking' en ook in de inhoud van de pagina die over recapitulatie gaat)*. 

En nu? Waar sta ik nu?
Inmiddels vind ik het wel mooi en bijzonder dat het stoppen met mijn werk als recapitulatie voelde. Dat dit het woord was dat van diep in mij omhoog kwam.

Zelfs al sputtert een deel van mij tegen, ik geef mij over aan wat komen gaat.

De stappen worden gezet en is er niet een gezegde -in ieder geval in veranderingsland- dat aangeeft dat als je het ene loslaat het andere, het nieuwe, en vaak beter bij je passende, naar je toe kan komen?

In het hier en nu zijn we overigens al over de grens, zijn we altijd al in eenheid, bestaat er geen afgescheidenheid. Bestaat er geen pijn en verdriet. Maakt het niet uit of ik wel of niet ingeschreven sta bij een kamer van koophandel en of ik me wel of niet presenteer via een website, aan P.R. doe, en of ik wel of niet geld ontvang voor het delen van Licht en Liefde of voor mijn gaven en diensten.

En nu? Wat brengt het leven me nu? Ik weet het niet. 

Ook de toekomst mag ik loslaten. En dan verder gaan in vertrouwen. Weten dat de toekomst me zeker iets gaat brengen. En wat? Ik weet het niet.

Misschien wel een baan bij één of andere organisatie waar ik mijn kennis en kunde kan delen.

Misschien/zeker meer tijd om te genieten van de natuur en van alle creatieve dingen waar ik in het verleden niet echt veel tijd voor heb genomen.

Misschien/zeker toevallige ontmoetingen waar ik mezelf gewoon kan Zijn en zo mijn wezen kan delen.

En zeker brengt het mij de volgende stap in het proces van ascentie, hoe die stap er concreet ook uit ziet !

*Zie “Universele recapitulatie (Bij hemelvaartsherdenking)”
Nog een interessant stukje over recapitulatie op die pagina vind ik:
“De gebeden van David, den zoon van Isai, hebben een einde, staat er in den psalmbundel; de Griekse vertaling zegt dan: ze worden in anakephalaioose (recapitulatie) gebracht (…). De reflexieve saamvatting van den retor en de afsluitende handeling van den Handel-doende vallen samen - alleen maar bij Hem.

En, dit alles voltrekt God de Heere nu ‘in Christus’. (…) In dien verhoogden Christus voert God het regiment over alle dingen; ten goede en ten kwade, in zegen en in oordeel. Alle dingen brengt Hij in Hem tot hun besluit, tot hun voltooiing.”
(vetgedrukt door mij).

terug naar de nieuwsbrief van juni 2013
terug naar publicaties - artikelen